Een grote vlakte, een treinspoor, stilte op het geluid van tjirpende vogels na, hoge hekken en overal prikkeldraad. Dat is het eerste wat ik zie als ik aankom bij concentratie- en vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau in Polen.

Reizen wekt voor mij vaak een geluksgevoel op en ik geniet ervan om al het moois in de wereld te ontdekken. Maar de geschiedenis van de wereld waarin wij leven is iets waar je niet omheen kan en waarvan ik vind dat je dat ook moet zien. De geschiedenislessen die ik vroeger kreeg over de gruweldaden die zich ooit hebben afgespeeld. De verhalen van mijn oma die een jonge vrouw was ten tijde van de oorlog en mijn vader die als klein kind de oorlog beleefde. In mijn oude huis in Den Haag vonden wij onder de vloer spullen van Joodse inwoners die gedeporteerd zijn. De studiereis met school naar Kamp Westerbork in Drenthe. Dat bij elkaar was voor mij de aanleiding om als ik ooit naar Polen zou gaan ik een bezoek wilde brengen aan Auschwitz.

Auschwitz in beeld

Op 27 januari van dit jaar is het 70 jaar geleden dat Aushwitz werd bevrijd. Ik vind het onwerkelijk dat het nog maar 70 jaar geleden is dat dit allemaal is gebeurd. Tijdens mijn bezoek aan Krakow huurde ik een auto en reed ik naar concentratie- en vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau. Het was een prachtige novemberdag, strakblauwe hemel en een zonnetje. Daar stond ik dan, ik zal nooit vergeten wat ik daar allemaal heb gezien en als ik eraan terugdenk krijg ik nog kippenvel en voel ik de rillingen.

Ik heb lange wandelingen gemaakt over het enorme terrein dat Auschwitz beslaat. Ik liep langs de hoge hekken met prikkeldraad en stapte over het spoor waar de treinen aankwamen. Vele barakkan zijn nog in tact en met beelden wordt weergegeven hoe het er in die dagen aan toe ging. Vlak voor de bevrijding is een van de gaskamers tot ontploffing gebracht om bewijs te verdoezelen. Helaas was er al genoeg bewijs…

Het meest vreselijke om te zien vond ik de gaskamers en de ovens. Ik heb even getwijfeld om deze beelden te delen maar helaas hoort ook dat erbij. De foto’s daaronder zijn gemaakt in het museum. Iedereen moest zijn spullen direct bij aankomst afstaan. Haren werden afgeknipt of geschoren, krukken werden afgenomen en zeep en tandenborstels werden in beslag genomen. Alles werd bewaard en als je die hoeveelheid ziet kan je niks anders dan alleen maar even stil zijn…

Ik zal op 27 januari ook denken aan al die mensen die hier zijn gestorven in erbarmelijke omstandigheden. Maar ook aan de mensen die het hebben overleefd. Het is vreselijk maar als je er ooit in de buurt bent vind ik dat je ernaar toe moet gaan.

© Alle foto´s in dit artikel zijn gemaakt door Henriëtte Bokslag en mogen niet zonder toestemming gebruikt worden.